Categorías
As nosas noticias

Los Furanchos, ¿qué son y dónde encontrarlos?

Los furancho son lugares «enxebres» en donde se vende vino excedente y de paso se pueden degustar tapas hechas en casa. El exceso de producción en las cosechas es la principal razón de la existencia de este formato de local efímero que compite en la práctica con los negocios de la hostelería. Esta es una explicación sencilla de los también conocidos como «loureiros».

En Galicia, los furanchos se pueden encontrar en muchos lugares de esta comunidad. Se pueden encontrar en las zonas de O Morrazo o en el Salnes, en la provincia de Pontevedra y en Betanzos (A Coruña). Concretamente, esta actividad destaca en Cangas, Moaña, Bueu, Marín, Vilaboa, Poio, Redondela, Soutomaior, Pazos de Borben, Salvattierra, Mos, Vilagarcia, Vilanova, Meaño, A Illa de Arousa, Sanxenxo, O Grove, Cambados, Meis, Ribadumia e Betanzos.

Semiclandestinos en sus orígenes, desde 2012 están regulados por el decreto 215/2012 de la Xunta de Galicia. Una de las mayores virtudes de los furanchos es su carácter familiar y privado. El echo de ser establecimientos sin publicidad, y que suelen estas situados en pueblos, alejados de las zonas más centricas y de las ciudades. Esto hace que en algunos casos, encontrarlos se pueda volver una pequeña aventura.

Los furanchos son lugares usados principalmente como un hogar particulas, pero cuyos propietarios venden el excedente do su propio vino. Este se acompaña de tapas que se preparan en la misma casa. Las tapas están están limitadas para no hacer un exceso de competencia a los bares y restaurantes.

Encuentra un furancho

En los últimos años los furanchos vienen adquiriendo cierta fama (aun que no son muy conocidos fuera de nuestras fronteras, e incluso en la parte más interior de Galicia, no es típico encontrarlos). Estos evolucionaron y pasaron desde el garaje al cobertizo, y desde ahí a un patio o anexo dedicado exclusivamente al trabajo de la furanchería, amueblado con una barra y las mesas para los clientes.

Tradicionalmente los furanchos se anunciaban colgando una rama de laurel en un lugar visible. Por esta razón es por la que también se conocen como «loureiros«. Su funcionamiento suele estar limitado si estos furanchos cuentan solo con zona exterior o cuentan también con una zona interior.

O «furancho» ou «loureiro» é un lugar situado nunha pequena adega ou na planta baixa da casa do seu propietario, onde a venda da súa propia produción de viño leva uns meses ao ano. Na evolución tradicional deste sistema, os enólogos que son incapaces de consumir toda a produción obtida ocupan un lugar destacado.

En esencia, son casas particulares, con algunha zona habilitada para que os visitantes poidan degustar o propio viño da casa, acompañándo con delicias caseiras á altura da calidade do viño. Entre estas, as máis comúns son as tortillas (sempre con ovos de casa), a empanada (feita polos propios propietarios), zorza, chourizo, pementos, queixo, etc … En fin, ese é o verdadeiro segredo dos furanchos: ofrecer comida caseira con produtos propios, como o elaborado polas avoas durante toda a vida.

Furanchos ou Loureiros

Pode causar certa confusión o feito de que, ás veces, no mesmo lugar chámaselle furancho e noutros lugares chámanse, loureiros. Normalmente chamábase a loureiro a aquelas casas particulares nas que o excedente de viño da vendima vendíase a amigos e veciños que ían probalo traendo a súa propia comida para acompañar a bebida. Estas casas foron identificadas por unha rama de loureiro na entrada, de aí o seu nome. O normal é que estas casas habilitasen o patio ou o garaxe para que os visitantes poidan sentarse a comer e beber. Nalgúns casos, incluso unha habitación da propia casa na planta baixa pode servir de comedor para os clientes.

Un furancho sería diferente dun loureiro no sentido de que poderían proporcionar algún tipo de comida fría ao servir viño. Non obstante, hoxe en día, a liña que separa ambos tipos de locais non existe na práctica e, dado que ambos están servidos polos propios locais, ambos poden considerarse exactamente o mesmo; de feito, o termo loureiro raramente se usa. Isto axudou aos furanchos a pasar de ofrecer tapas frías (salchicha, queixo, etc …) a calquera tipo de prato regrado por lei, xa sexa como tapa ou como ración.

Furanchos de Galicia

Toneis de os furanchos

Detrás destes recunchos «enxebres» (típicos) de Galicia, hai un verdadeiro formato empresarial gastronómico. Tradicionalmente, os «furanchos» só abren unha vez ao ano; é dicir, o período de tempo necesario para vender o viño. E este foi o produto que enviaron, para beber no establecemento ou para levar a casa. Ademais, ofrecéronlle ao cliente algo de merenda, como queixo ou embutido, de balde. No lugar era habitual que sempre se queimase o lume no caso de que os veciños e clientes quixesen traer a súa propia comida para cociñala e consumila nestes lugares.

Pouco a pouco, boa parte dos furanchos convertéronse en establecementos casi de hostalería. Neles ademais do seu propio viño, se ofrecen tapas a prezos accesibles. As máis comúns son a salchicha, orella de porco, tortilla, zorza e empanada. Ademais, os clientes poden traer a súa comida.

Co paso do tempo, aumentou notabremente o o número de viticultores convertidos en «furancheiros». Os que ata agora practicaban esta actividade ven con preocupación este boom dos «furanchistas».

Dada esta evolución dos furanchos ou de loureiros, cun indubidable atractivo turístico e, incluso, gastronómico, a Xunta de Galicia segue buscando unha regulación legal. Buscan compatibilizalos co negocio da hostalería.

Os pequenos produtores e viticultores de viño con identidade propia e. Con ela, os «furanchos» ou «loureiros» deben seguir ocupando un lugar no futuro dun mundo rural que loita por atopar un camiño de modernización e do desenvolvemento.